Laatst ontving ik een review van een klant … Ik werd er een beetje stil van …
“Ik kwam bij Marty terecht voor het afbouwen van mijn Antidepressiva, na 39 jaar gebruik hiervan. Zij heeft mij hierin fantastisch geholpen en ondersteund!!!
Ze gaf me het gevoel dat ze er altijd voor me was, dat voelde echt heel fijn!
Het was een pittig jaar met Ups en Downs, maar dankzij de goede zorgen , fijne gesprekken waarin ik écht alles kwijt kon én de behandelingen met hypnotherapie ben ik nu vrij van medicatie.
Ik had écht nooit durven hopen of denken ik ooit zover zou komen, maar het is me gelukt!!!
Echt zo bijzonder. Na 39 jaar sta ik weer met beide voeten op de grond en heb ik het gevoel dat ik weer LEEF!!!
En natuurlijk weet ik dat het zelf moest doen, maar zonder Marty en alles wat zij weet en alle hulp die zij mij heeft geboden was dit nooit gelukt.
Ik ben ongelooflijk blij én dankbaar dat ik zover ben gekomen … “.
Via via komt C bij mij terecht met de volgende hulpvraag: “ik wil minderen of liever nog stoppen met anti-depressiva, daarnaast wil ik rust in mijn hoofd en wil ik af van het snaaien”.
Tijdens het intakegesprek hoor ik dat C het helemaal zat is om 39 jaar lang deze medicatie te slikken, de max dosering, terwijl C zich ondertussen niet goed voelt. En het ‘niet goed voelen’ weg eet met alles wat zoet, zout of vet is.
Deze laat ik even binnenkomen. 39 jaar lang anti-depressiva … Twijfel slaat heel even toe. Moet ik hier wel aan beginnen, is dit wel aan mij? Dit benoem ik ook naar C. Vanuit professioneel oogpunt zou ik doorverwijzen naar een collega in het reguliere veld; huisarts en/of psychiater. Brand ik hier mijn vingers niet aan.
Vanuit verbinding met C vraag ik of huisarts op de hoogte is van deze wens. Ik geef aan alleen deze reis aan te gaan met C in samenwerking met huisarts. C krijgt ‘groen licht’ van huisarts.
Een trajectvoorstel wordt gemaakt. We vliegen het aan op alle lagen; mentaal, emotioneel, sociaal, relationeel, zingeving, voeding en leefstijl.
We starten met het kijken naar het gezin van herkomst. Hoe is C opgegroeid, uit wat voor nest komt C. Als we het hele gezin ‘uitgetekend’ hebben worden patronen en linkjes al snel zichtbaar. Het verhaal laat zien dat C zich op jonge leeftijd al verlaten en genegeerd voelt door moeder. Niet betrokken, emotioneel niet beschikbaar en ’t zinnetje ‘zeg maar niets tegen ons pap’ maakt dat C nog stiller wordt. Ook vader is niet beschikbaar. Daarnaast vult C een plek op die niet van haar is. Een plek die hoort bij oudere zus die maar een paar dagen hier heeft mogen zijn. C krijgt de naam van overleden zus …
Het verdriet van C is oud en te groot om te dragen. De overlevingsstijl is ‘vluchten’ … Letterlijk pakt C de fiets als 6-jarige op zoek naar een moeder die C vindt in een ander familielid.
Door aan de slag te gaan met het familiesysteem en daar met dat kleine kind dat C ooit was, te kijken naar wat er is, waar het vandaan komt én … niet onbelangrijk, bij wie het thuis hoort, krijgt de ziel een nieuw beeld. Ook psycho-educatie leert C begrijpen dat C er geen schuld aan heeft. En dat ook de ouders belast zijn met hun familielot. Elk mens kan het eigen familielot prima zelf dragen.
Zo kan C als een volwassen mens weer contact maken met moeder.
Het traject heeft zo’n driekwart jaar geduurd, waarbij er gestaag wordt afgebouwd en gedurende het traject momenten waren van WOW … wat een mooi mens wordt zichtbaar als de verdoofde laag langzaam maar zeker oplost … er zijn ook momenten van ‘gaat dit wel goedkomen’ …
Momenten waarop C mij als behandelaar niet kan aankijken en geen woord meer kan spreken. Gevangen in het gekwetste kinddeel … Ik blijf aanwezig …
Wanneer dan eindelijk de medicatie helemaal is afgebouwd voelt het voor C als een heuse overwinning!
En dan komt de ‘cold turkey’ … het voelt alsof C terug bij af is … een enorme terugslag die ook mij aan het twijfelen zet … om mijn zorgen te delen neem ik contact op met de huisarts … dit levert op: opstarten met medicatie … We gaan hierin natuurlijk mee, zij het met weerstand … de lichtste dosering …
Na 2 weken voelt C zich alleen maar beroerder: “nu ik weet hoe het voelt om mezelf te zijn wil ik dit niet meer”. Er wordt gestopt met medicatie en passende suppletie opgestart. Hetzelfde effect zonder de bijwerkingen. Ik blijf aanwezig …
Door de mens te blijven zien en te geloven dat elk gezond mens in staat is om het leven te dragen heb ik een rotsvast vertrouwen dat dit goed gaat komen.
En het komt goed! C is terug en hoe! … Trots, dapper, overtuigd van eigen kracht … Een mooi mens die weer zin heeft in het leven. Weer contacten aan gaat met vrienden en er alleen op uit gaat.
Een reis om niet te vergeten …